Η επιστημονική και συγγραφική προσωπικότητα του Διονύσιου Σκλήρη διαβλέπει και πραγματεύεται σε ανώτερα θεολογικά επίπεδα την Εκκλησία ως Σώμα Χριστού, υπό μία νεωτερική και εκσυγχρονισμένη οπτική και σε σχέση με την πολιτεία/κράτος στην εσχατολογική της διάσταση πέρα και πάνω από τα αρνητικά και βίαια στοιχεία των κρατικών και πολιτειακών θεσμών.

Την αναδεικνύει ως έμπνευση και ως πυξίδα με μία ανοικτή και επιβεβλημένη προσέγγιση που να καθοδηγεί, υπό την αέναη πνοή του Αγίου Πνεύματος, την ανθρώπινη ύπαρξη και τα «προϊόντα» της, την κοινωνία των ανθρώπων, από την στενή έννοια της πολιτικής εξέλιξης στην υπερβατική και οντολογική του θριάμβου επί του θανάτου.

Από τον τίτλο του «κραυγάζει» την χροιά του μεγάλου Απόστολου του Χριστιανισμού, Παύλου, που διέβλεπε την σωτηρία της Κτίσης και του δημιουργήματος του Θεού, στο πρόσωπο του Χριστού και στο Σώμα του (την Εκκλησία) με αναβαπτισμένη θέαση και επανανοηματοδότηση.

Υπό το άνω πρίσμα ακουμπά και αγγίζει θέματα, όπως αυτό της αινιγματικής έκφρασης του αποστόλου ότι ο Θεός διάλεξε τα «μη όντα», τους «ανύπαρκτους» υπό μία ανελικτική σκοπιά, αυτής της εσχατολογικής δυναμικής στις ηθικές αξίες και στις ανθρώπινες αρετές και του Τριαδικού δόγματος στην κοινωνία των ανθρώπων.

Με αυτή την «διασταλτική» και «ευρεία» θεολογική οπτική και διάσταση θα ωφελούσε η ανάγνωση αυτού του βιβλίου, που θα ωθούσε την ζωή και την σκέψη των «φίλων» του Χριστού σε πιο «ανοικτά» μονοπάτια θεώρησης και ευδόκιμης σκέψης και σε αλτρουιστικά εδάφη πνευματικότητας, κάτι που έχουμε ανάγκη σήμερα όσο ποτέ άλλοτε.

Άντα Μαρκαναστασάκη
30/11/2021