Εμπνευσμένος από την αγάπη του στους νέους ο Γέροντας Τρύφωνας ξεκινά να συγγράφει μικρά δοκίμια ως μήνυμα-έναυσμα στο ξημέρωμα κάθε νέας μέρας («μικρά εωθινά»).

Τούτη την συλλογή των μικρών «πρωινών» άρθρων του απευθύνει, εν τέλει, σε μικρούς και μεγάλους…για να τους «αγγίζει» με το πρώτο φως της ημέρας. Αυτός είναι ο στόχος του και για τούτο τα ονομάζει «εωθινά» και τον πετυχαίνει…

Αυτά τα ευσύνοπτα, πνευματικά «σκαλοπάτια», όπως θα μπορούσε να τα χαρακτηρίσει κανείς, πνευματικής εμβάθυνσης στην ορθόδοξη πίστη επιτυγχάνουν με αθώα απλότητα να μυήσουν αγόγγυστα τον αναγνώστη σε όλη αυτή την απερίγραπτη έκταση, στο ατέρμονο βάθος της βιωματικής σχέσης με τον Χριστό.

Η γλυκύτητα και η παιδικότητα είναι πάντα ένας ικανός τρόπος «αγγίγματος» του νου και της ψυχής και ο Γέροντας φαίνεται να το γνωρίζει πολύ καλά αυτό. Απαλλάσσει τα κείμενα αυτά από κάτι βαριά θεωρητικό που απαιτεί μελέτη και αυτοσυγκέντρωση και τα διανθίζει με τόσο προσιτές λέξεις και έννοιες, που, όντως, μπορεί κάποιος να διαβάσει κάτι τόσο πνευματώδες και με τόσες θεολογικές προεκτάσεις την ώρα του πρωινού καφέ ή περιμένοντας το φέρρυ, όπως επιθυμεί και σημειώνει ο συγγραφέας.

Έχοντας βιώσει ο ίδιος αυτή την απερίγραπτη επικοινωνία με τον Θεό, μέσα από αυτή την βαθιά, μυστηριακή , ανεξήγητη, παράλογη , άπιαστη , θυσιαστική έννοια της αγάπης, γυμνής από εγωισμούς και ανθρώπινα μέτρα, όπως ακριβώς ο Θεός την κατέθεσε, μπορεί απλόχερα να την μεταδώσει, να την καταγράψει, να μας αφυπνίσει και να μας διδάξει…

Πάντα η έμπνευση έχει δύναμη να σαρκωθεί σε πράξη και το βιβλίο αυτό είναι απόδειξη τούτου. Αξίζει, λοιπόν, κανείς …λίαν πρωί…να ξεκινήσει να συναντά τον Θεό… μέσα από αυτά τα αναγνώσματα του Γέροντα Τρύφωνα του Βάσον.