Οι περισσότεροι από εμάς στο άκουσμα και μόνο της λέξης «κατηχητικό» θα σκεφτούμε ένα στείρο μάθημα που γίνεται κάθε Κυριακή για απομνημόνευση κανόνων ηθικής συμπεριφοράς ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, και γνώσεων σχετικά με την ορθόδοξη πίστη.
Όμως μια παρέα κατηχητικού και γενικότερα η ορθόδοξη κατήχηση θα πρέπει να είναι κάτι πολύ περισσότερο.
Μέσα από το κατηχητικό ένα παιδί έρχεται σε επαφή με την Εκκλησία και τους ανθρώπους που διακονούν στον ναό. Βρίσκει φίλους, συζητά, γελάει και χαίρεται, ζει την προσφορά και τη συνεργασία. Κοινωνικοποιείται συμμετέχοντας σε δραστηριότητες όπως χειροτεχνίες, θεατρικό παιχνίδι, χαρακτικό σχέδιο και ποιμαντικές επισκέψεις.
Σκοπός είναι η βίωση της ενορίας ως οικογένειας και του άλλου, του «διαφορετικού» ως φίλου και αδελφού. Για τον λόγο αυτό η ορθόδοξη κατήχηση δεν εξαντλείται μόνο στις κυριακάτικες ώρες που συναντιόμαστε. Συντελείται καθημερινά στη διαρκή παρουσία του παιδιού στον ναό, δίπλα στον ιερέα και τους ανθρώπους που διακονούν τον Ιησού Χριστό.
Έτσι το παιδί, εντάσσεται στη μυστηριακή ζωή της εκκλησίας και μέσα από αυτή βιώνει την πίστη στον αληθινό Τριαδικό Θεό, και την εμπειρία της επικοινωνίας με τον Χριστό ως φίλο και αδελφό. Γνωρίζει τους φίλους του Χριστού, τους Αγίους και τα κατορθώματά τους. Αναζητά την αγιότητα, όχι την ηθική τελειότητα. Έτσι, στην προσωπική υπαρξιακή αναζήτησή του, βρίσκει ιδανικά και νοηματοδοτεί την ζωή του χριστιανικά, αποκτώντας εχέγγυα και αρετές όπως η αγάπη, η επιμονή και η διάκριση για την αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής, εγγύηση για την ευτυχία στην ζωή του και την ζωή των άλλων.
Γίνεται φίλος του Θεού, φίλος της ειρήνης και της δημιουργικότητας, συμβάλλοντας με τον τρόπο του στη μεταμόρφωση του κόσμου.
Μέσα σε αὐτὸ τὸ πλαίσιο συναντόμαστε κάθε Κυριακὴ στὴν αἴθουσα τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ στὶς 11:15 π.μ.
Κατηχητικὸ ἔργο:
Ζώης Νικόλαος – Θεοκτιστὸς
Μαγγίνα Θεοδώρα
Σχέδιο:
Ζερβουδάκη Πηγὴ
