Σ’ όλα τα χτες σ’ αναζητούσα
παντού σε ψάχνω,
σαν από πάντα να σε κοιτούσα...
σε δρόμους που δεν συναντιούνται,
σε κόσμους που δεν αγαπιούνται,
σε πρόσωπα με ψέματα σωρό.

Κι εγώ εκεί ν’ ανταμώνω
αλήθειες που λείπουν καιρό,
ζωές που νομίζω πως ζω.

Κι όμως τίποτα απ’ όλα
δεν γεύομαι στο φως
γιατί εσένα προσμένω
κι εσένα θωρώ
σαν από πάντα
σαν από χτες
σαν όλα μ’ εσένα
κι εσένα να λες
τ’ όνομά μου
μ’ αντίλαλο και ήχο με θηλειές,
τ’ όνομά μου τ’ απομεσήμερο,
τις Κυριακές και τις γιορτές.

ποίημα Αδαμαντίας Μαρκαναστασάκη
2004

Συλλογή "Χνάρια στο Φως"