Ξυπόλητες μοίρες
φτιασίδια στις γύρες
γυρνάω στους δρόμους
φτωχή…
πουλάω φτιασίδια
στενά μου σανίδια
να φάω ζητάω λίγο ψωμί…

Ροδιές που κυλάνε
σοκάκια τρυπάνε,
οι τύχες κοιμούνται βαθιά την αυγή…
Κι εγώ να λυπάμαι
να μην με βοηθάνε
ξανά να πουλήσω μία ζωή…

Ρόδια ραμμένα κρατώ
σε χούφτες βαθιά τα φυλώ,
πάρτε ζητιάνοι και φτύστε στα δυο
της μάγισσας ψέμα το ριζικό…

Με άμαξα ξένη
ταξίδεμα χτένι
στον τόπο αυτό θα σταθώ…
φορέστε λιακάδες
τραγούδια να πω,
γιομίστε κουβάδες,
ξεμείναν οι βρύσες από νερό…

Πλάνεμα - ρόδα πουλώ-
ξυπόλητη φόδρα από καιρό,
αιώνα για σένα
θα κρύψω το κέρμα αυτό,
συχώριο να φτιάξεις
να μοιραστώ…

Αύριο ίσως και ναν αργητό
αφέντες να έχω για να μιλώ,
σε πέτρες ξυσμένες
δίχως παπούτσια
λυγάω απόψε σε κάποιο σταθμό…

Ελάτε και πάρτε
ρόδα πουλώ,
πλανεύτρες – απάτες- γιρλάντες σωρό,
δώστε κι εμένα λίγο χορό,
ξιπολησιάς το δάκρυ
με λένε ζητιάνα στον ήλιο αυτό…

ελάτε και πάρτε-ρόδα πουλώ,
αφέντες μου είναι όσα θρηνώ,
κατάχαμα όλα μ’ ένα φευγιό,
δώστε κι εμένα μικρά σας κουρέλια
τριμμένα-λιωμένα
από τον ίδιο για όλους ουρανό…

Άντα Μαρκαναστασάκη
6/9/2020