Ο Θεός των πάντων :
Ζει στις παρυφές,
σε ώριμες κορφές,
σε όψιμες κοιλάδες,
σε θραύσματα πληγών,
στην καρτερικότητα, στην ανωτερότητα, στην απολυτότητα,
στους λυγμούς, σε φραγμούς, σε πόνους, κόπους, ανηφοριές, στις στεγνές δροσιές
στις ενοχές, σε σιχαμένες αμαρτωλές γωνιές ,
στα κουράγια, στα ναυάγια, στις πάλες, στις προσευχές,
στις φουρτούνες, στα λυγίσματα, στα ατενίσματα, στις απόκρυφες σκιές.
Δεν μαρτυρά, δεν εμποδίζει, δεν χτυπά,
Χαϊδεύει, αντέχει και ξέρει να περιμένει έως αργά…
να περιμένει να γυρίσει
το παιδί σπίτι για να μυρίσει το ρούχο του, να ακούσει την ανάσα του στο προσκεφάλι του, να απολαύσει το νερό στο μέτωπο μέχρι να πέσει ο πυρετός, να του ζητά κρεβάτι να ξαποστάσει, να του χτυπά το κουδούνι, την πόρτα, να τον παρακαλά να το σώσει ολοένα από την αντηλιά…
Ο Θεός των πάντων δεν μετρά
με ημίμετρα ανθρώπινα, απατηλά, χαλασμένα σταθμά, ακούρδιστα ρολόγια , σκουριασμένα μυαλά,
Δεν μετρά με ζυγαριές κοσμικές, αυτόματες, μικρές
Μετρά με μέτρο Θεϊκό, φτιαγμένο από έλεος, ψυχή κι αγάπη, με το πλάτος της συγγνώμης, με το μύρο της πόρνης, με το χρώμα του πανδοχείου, με το άδειασμα ενός δοχείου, με το πόσες φορές κοιτάς το μνήμα, ακόμα και το πως αγαπάς τα χρυσάνθεμα και το κύμα.
Ο Θεός των πάντων
Δεν φορά γυαλιά
Βλέπει παντού και μακριά, τα πιο μύχια, στα σκοτάδια, σε υπονόμους, στην βρωμιά,
Δεν σιχαίνεται, δεν σταματά, μπαίνει στα φανερά, με θαύματα, με τύμπανα, με άλογα, με φώτα γιορτινά, με κρότους, αστραπές, αθόρυβες βροντές, μας λέει: ΣΗΚΩ, ΞΥΠΝΑ, ΔΕΣ, ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ, ΔΕΝ Σ’ΑΦΗΝΩ, ΔΕΝ ΣΕ ΚΡΙΝΩ, ΔΕΝ ΣΕ ΣΒΗΝΩ , ΜΕΧΡΙΣ ΟΤΟΥ ΝΑ ΜΕ ΘΕΣ, ΜΕΧΡΙΣ ΟΤΟΥ «ΕΓΩ» ΝΑ ΠΑΨΕΙΣ ΝΑ ΛΕΣ, ΜΕΧΡΙΣ ΟΤΟΥ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΚΛΑΙΣ, ΝΑ ΚΑΙΣ ΤΟΝ ΥΠΕΡΜΕΤΡΟ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, ΤΟΝ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΟ ΕΓΩΙΣΜΟ ΣΟΥ.

Ο Θεός των πάντων
είναι ο δικός μας Θεός, ο αληθινός, ο αχώρητος, όσος και πολύς μπορεί ν’ αγκαλιαστεί απ’ την ψυχή μπρος στον ήλιο, όσος μπαίνει από τον θόλο, απ’ τις χαραμάδες, από τον λαμπερό τρούλο, από τις
βουρκωμένες καρδιές, από τις πίκρες, με τις κραυγές, με τα παρακάλια, με τον ΕΡΩΤΑ στις ποδιές.
Είναι Εύσπλαχνος, Οικτίρμων, Ελεήμων, Αγαπημένος, Λατρευτός, Δοξασμένος, Δοκιμασμένος, Σταυρωμένος, Αναστημένος και Νεκρός.
Μαρτυρικός, Μέτοικος, Φιλόξενος, Απτόητος, Αγιασμένος, Ζωντανός, Αέναος, Υπάρχων, Μέτοχος, Θαυματουργός, στο πάντα , στα πάντα, στα σύμπαντα, στα κρίματα, ΕΙΝΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ!!!!!

Ο δικός μας Θεός
που πρέπει να πιστέψουμε μέχρι το βράδι αυτό,
να μην προλάβει να ξημερώσει…
μα κι αν το ξημέρωμα ζυγώσει
να τον δούμε νωρίς, λίαν πρωί, να τον συναντήσουμε στην πόρτα, πηγαίνοντας για δουλειά, στην εκκλησιά, στην αμαρτία, στο μίσος, προς την …συκιά…
Να του φωνάξουμε, να τον δούμε, να πετάξουμε τα γυαλιά, τα γερασμένα αυτιά, να τον νιώσουμε στο αίμα μας να κυλά, το μυαλό μας να κυβερνά…
Να τον δούμε λίαν πρωί όταν πάμε να τον μυρώσουμε , να τον σηκώσουμε , να τον αποθεώσουμε
για να βγούμε από το δικό μας μνήμα, απ’ τους επιδέσμους, από τα έρμαια και τους ξένους, τους εχθρούς μας-τους εαυτούς μας.

Ο Θεός των πάντων μας κυβερνά
είναι δίπλα μας, τόσο κοντά
υψώστε τα μάτια, πιάστον δειλά,
ΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ …ΕΙΝΑΙ…
ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΙ ΣΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ…
ΖΗΣ(Ε) ΤΟΝ , ΑΦΕΣΟΥ ΑΠΑΛΑ, ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΚΑΙ ΑΓΓΙΞΕ
ΝΑ ΔΕΙΣ τι πάει να πει ΘΕΟΣ στο αίμα και στην καρδιά…

Άντα Μαρκαναστασάκη
24/6/2018