Στις 5 Δεκεμβρίου 2003 πήρα το πτυχίο μου από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου των Ιωαννίνων. Εκείνη την ημέρα άκουσα μια φράση από τον όρκο που επισφράγισε τις μέχρι τότε προσπάθειές μου, αλλά αποτέλεσε και το θεμέλιο για την μετέπειτα δραστηριοποίησή μου, όπου τοποθετήθηκα για να εργαστώ και να διακονήσω… Η φράση από το κείμενο του όρκου έλεγε: «Τοῦ πτυχίου τῆς Ἀρχαιολογίας ἀξιωθεὶς ὅρκον ὀµνύω… καὶ πίστιν καθοµολογῶ. Ἀπό τοῦ ἱεροῦ περιβόλου τοῦ σεπτοῦ τούτου τεµένους τῶν Μουσῶν ἐξερχόµενος κατ’ ἐπιστήµην βιώσοµαι, ἀσκῶν ταύτην δίκην θρησκείας ἐν πνεύµατι καί ἀληθείᾳ…»!

Με τις κατά το ανθρώπινο μέτρο δυνάμεις μου και με την βοήθεια του Θεού τούτο προσπαθώ να εφαρμόζω και κατά τα τελευταία ένδεκα χρόνια που υπηρετώ στον ιερό ναό της Ενορίας του Αγίου Γεωργίου Νέου Ψυχικού, εστιάζοντας στην τόνωση και ανάδειξη της ιστορικής μνήμης όλων των ενοριτών μας.

Γνωρίζοντας ότι δεν μπορούμε να έχουμε μέλλον χωρίς να γνωρίζουμε καλά το παρελθόν μας -όχι το οικουμενικό- αλλά το τοπικό και το προσωπικό μας, το οικογενειακό, αυτό που μας συνδέει με τον τόπο που ζούμε, να γινόμαστε σκαλοπάτι για να πατήσει ο επόμενος και ότι στον Δήμο μας, στο Νέο Ψυχικό, του οποίου ο πυρήνας, η συνοικία δηλαδή της Ενορίας του Αγίου Γεωργίου, είναι προσφυγικός, απουσίαζαν τα απαραίτητα ερεθίσματα, έπρεπε να αναλάβουμε δράση!

Προς τούτο, το 2012, αποφασίσαμε να αξιοποιήσουμε την αίθουσα της Ενοριακής Νεανικής Εστίας του Ναού μας, αφού εκεί γίνονται όλες σχεδόν οι ποιμαντικές, κατηχητικές και εκπαιδευτικές δραστηριότητες, φιλοξενούνται χορωδίες, χορευτικά και καλύπτονται διάφορες άλλες έκτακτες κοινωνικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες, όπως συνελεύσεις τοπικών συλλόγων, εκλογές, καλοκαιρινές κατασκηνώσεις της πόλης κ.λπ., ανακαινίζοντάς την ριζικά και διακοσμώντας την με μεγάλες ζωγραφικές συνθέσεις που αφηγούνται την τοπική μας ιστορία.

Αυτό βέβαια είναι η αρχή καθώς όλα αυτά τα χρόνια έγιναν πολλά πράγματα στην ίδια λογική, όπως το Φεστιβάλ του Μικρασιατικού Πολιτισμού, το οποίο πύρωσε πάλι τις μνήμες των Μικρασιατών κατοίκων και γεννήθηκε ο δραστήριος σύλλογος Μικρασιατών Νέου Ψυχικού «Αγ. Γεώργιος». Οι Μητροπολίτες Λαοδικείας κ. Θεοδώρητος, Σμύρνης κ. Βαρθολομαίος, Βρυούλων κ. Παντελεήμων και άλλοι στήριξαν τις προσπάθειές μας και συνεχίζουν να το πράττουν. Αντίστοιχες δράσεις έχουμε καθιερώσει και με τον σύλλογο των Κρητών «ΜΙΝΩΣ» και άλλα τα οποία πολύ καλά γνωρίζετε, αφού εσείς είστε οι συνοδίτες στην πορεία μας αυτή, οι ενορίτες και συμπολίτες της τοπικής μας κοινωνίας.

Με μεγάλη μου λύπη διαπίστωσα στην ολοκαίνουρια ιστοσελίδα του Δήμου Φιλοθέης-Ψυχικού ότι στον ιστότοπο που έχει θέμα την τοπική ιστορία των κοινοτήτων που συναποτελούν τον ενιαίο Δήμο, το νέο κείμενο που δημοσιεύθηκε εκεί και πραγματεύεται εν συντομία την ιστορία του Νέου Ψυχικού, όχι μόνο είναι ανιστόρητο και ως εκ τούτου ανεύθυνο αλλά είναι ψευδές και ως εκ τούτου ύποπτο…

? Επί παραδείγματι αναφέρει: «…Η ευρύτερη ̟περιοχή άρχισε να κατοικείται και να κτίζεται αμέσως μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, το 1923 αλλά ως συγκροτημένος οικισμός, το Νέο Ψυχικό, εμφανίζεται για ̟πρώτη φορά στην α̟πογραφή του 1929. Επρόκειτο για μια μικρή συνοικία που αναπτύχθηκε πέριξ της τότε μικρής εκκλησίας της Αγίας Σοφίας…».

Αναρωτιέμαι εάν οι αιρετοί ιθύνοντες, οι άνθρωποι που εξελέγησαν να υπηρετήσουν τους δημότες του τόπου μας, να σεβαστούν την ιστορική μνήμη όσων έζησαν κοπιωδώς παραδίδοντάς μας την σκυτάλη και να μας εμπνεύσουν με όραμα για το αύριο, πως νομίζουν ότι γίνονται αυτά;;; Γράφοντας στο πόδι ιστορία;;;…

Αναρωτιέμαι εάν είναι δυνατόν να είμαστε ένα έτος προ της θλιβερής επετείου των εκατόν ετών από την Μικρασιατική Καταστροφή και ο Δήμος μας να μην αναφέρει ότι το προάστιό μας ιδρύθηκε από Μικρασιάτες πρόσφυγες; Είναι δυνατόν να αναφέρεται ότι η περιοχή άρχισε να χτίζεται μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, σαν να είναι ένα γενικευμένο ιστορικό ορόσημο, άσχετο όμως με εμάς;;;

Αναρωτιέμαι εάν οι υπεύθυνοι, που ανερυθρίαστα δημοσίευσαν αυτό το κείμενο, είχαν υπ’ όψιν τους την μόλις προ δύο ετών έκδοση του ίδιου του Δήμου Φιλοθέης-Ψυχικού με τίτλο «90 χρόνια Νέο Ψυχικό, η Ιστορία μας. Από τον προσφυγικό συνοικισμό στον καλλικρατικό Δήμο Φιλοθέης-Ψυχικού», της συντοπίτισσας ιστορικού Μαριάννας Κυριακάκη; Εκεί σαφέστατα και με μαρτυρίες που μνημονεύονται ως πηγές καταδεικνύεται επακριβώς ο πυρήνας του πρώτου οικισμού, που περικλειόταν από τις σημερινές οδούς Ιωνίας, 25ης Μαρτίου, Αγ. Γεωργίου και Γεωργίου Σεφέρη! Πέραν τούτου υπήρχαν μεγάλες εκτάσεις κτημάτων διαφόρων οικογενειών, όπως των Κηρύκου, Χαρδούπη, Βουρλάκου και άλλων…

Αναρωτιέμαι για τους συγγραφείς εάν γνωρίζουν το ιστορικό αρχείο του ΜΕΟ Νέου Ψυχικού… Μάλλον όχι…

Αλλά δεν θα κάνουμε τώρα από εδώ τέτοια μαθήματα… Αυτά έπρεπε να είχαν γίνει σε όσους ανέλαβαν και φυσικά θα πληρώθηκαν (από τους φορολογούμενους δημότες του Νέου Ψυχικού) για να γράψουν το ιστορικό υπόμνημα στην ιστοσελίδα του Δήμου μας και τελικώς:

- είτε μπέρδεψαν τις εκκλησίες ή τις συνοικίες της Αγ. Σοφίας και του Αγ. Γεωργίου,
- είτε μπέρδεψαν τους Μικρασιάτες πρόσφυγες με όσους αργότερα κατοίκησαν στο Διαβολόρεμα, τους Ελληνορώσους πρόσφυγες
- ή στην χειρότερη περίπτωση απλά θέλουν να μας πουν ότι η συνοικία μας δεν ανήκει στον Δήμο Φιλοθέης-Ψυχικού…
Λυπάμαι βαθύτατα γιατί στην καλαίσθητη και σύγχρονη επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου «μας;» δεν υπήρχε χώρος για να γραφτούν δυο λέξεις… «Άγιος Γεώργιος»!... Δυο λέξεις που όμως κουβαλούν νεκρούς και ζωντανούς! Δυο λέξεις πολύτιμες για τους Βουρλιώτες και τους Μελιώτες πρόσφυγες, που δεν κουβάλησαν τίποτ’ άλλο από την γη της Ιωνίας παρά μόνο τον πόνο τους και το εικόνισμα του αγ. Γεωργίου!...

Και βρε παιδιά αν δεν μπορείτε να χτίσετε, τουλάχιστον μην γκρεμίζετε. Και εάν δεν γνωρίζετε τότε φροντίστε να μάθετε… Στην ιστοσελίδα (www.inagnps.gr) του ναού μας τουλάχιστον, στον ιστοχώρο που τιτλοφορείται «Ιστορία» μπορείτε να πληροφορηθείτε επαρκώς για το εν λόγω θέμα. Επισυνάπτω εδώ δύο φωτογραφίες των αγγελτηρίων του Δήμου μας για τον εορτασμό στην πλατεία του Αγ. Γεωργίου των πενήντα (1979) και των ενενήντα (2019) ετών αντιστοίχως από την ίδρυση του Νέου Ψυχικού!

Κλείνοντας αδελφοί μου ζητώ συγγνώμη για το έντονο ίσως ή το δεικτικό του κειμένου, αλλά διακόσια χρόνια μετά την επανάσταση των Ελλήνων και εκατό μετά την ανείπωτη καταστροφή του Ελληνισμού στην Μικρά Ασία, έχω χρέος, όπως και εσείς, αν δεν μπορέσω να αυξήσω κάτι, τουλάχιστον να το παραδώσω όπως ακριβώς το παρέλαβα!

Ο καθηγητής Αριστείδης Πανώτης είπε: «Ἓνας πασίγνωστος δάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος καὶ τοῦ Ὡριγένη, ὁ Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς διέσωσε στοὺς ″Στρωματεῖς″ του τὸ τοῦ Εὐριπίδη ὃτι: «Εἶναι ὂλβιος ὃστις τῆς Ἱστορίας ἒσχεν μάθησιν». Αὐτὸ σημαίνει ὃτι ὃποιος φροντίζει νὰ ἒχει καλύτερη ἱστορικὴ μάθηση τῶν γεγονότων καὶ μάλιστα συνδυάζει τὶς ἐμπειρίες του μὲ τὰ σύγχρονά του συμβάντα ἒχει βαθύτερη καὶ καλύτερη γνώση τῶν συντελεσθέντων πρὸς τοῦτο καὶ ἡ Ἱστορία κατὰ τὸν Κικέρωνα γίνεται «ὁ δάσκαλος τῆς ζωῆς» (″Historia …magistra vitae″)».

Εύχομαι σε όλους καλό Δεκαπενταύγουστο!

αρχιμ. Μιχαήλ Χαρ. Σταθάκη