Αν ποτέ γενόμουν μάνα
κι έφτυνα πικρά καρφιά,
σένα θα φεγγοβολούσα
μες στις ράχες που φυσά…
θα’ σουν όμορφος αντάρτης,
σπίθες θα’ χες στην ποδιά,
άλογα μες τα μπαρούτια,
κι ένα σταυρό για σωθικά…

Φύλα πάλι όλο τον κόσμο
κάνε και πολλά παιδιά…
3 πατρίδες όλες κι όλες …μια παλιά γυροβολιά…